Steenbokken. Aguilles Rouges, Frankrijk. Hoogte ca 2600 meter

Paparazzi

Mijn rugzak is zwaar. Deze keer heb ik geen klimmateriaal ingepakt. Het doel van deze tocht is geen mooie top, geen spannende klimroute en geen berghut. Ook geen wandeltocht met prachtige vergezichten. Mijn rugzak is gevuld met een spiegelreflexcamera, telelenzen, bivakmateriaal en een stevig statief. Ik verlaat het wandelpad en zoek mijn eigen weg op grashellingen en over losliggende stenen. De eerste steenbokken die ik spot hebben weinig behoefte aan een fotoshoot en maken zich resoluut uit de voeten.  Dan maar overschakelen op de paparazzi-methode. Ik sluip door het gras en verschuil me achter rotsblokken. Dat levert me een paar keurige steenbok-portretten op, maar niet de foto waar ik op hoopte.

’s Avonds spreid ik mijn matje uit op een mooie platte steen. Ik kruip in mijn slaapzak en kijk nog lang naar de sterrenhemel voor ik in slaap val. Als ik mijn ogen weer open gebeurt er precies waar ik op hoopte. Ik zie steenbokken op korte afstand van mijn bivakplek. Foto’s van grazende steenbokken zijn niet echt boeiend. Het licht is niet mooi genoeg. Er is meer nodig.

Eind van de middag drijft de wind donkere wolken over de Aiguille Rouges. Ik verwacht een onweersbui en maak me uit de voeten.  Afdalend zie ik uit mijn ooghoek twee steenbokken met de hoorns in elkaar geklemd. Snel wissel ik van lens en maak de foto.

– Melvin –