Droomberg
De punten van mijn stijgijzers krassen op granieten stenen die zich onder de verse sneeuw verschuilen. In het donker zoeken we onze weg over de gletsjer. We lopen onder de noordwanden van de Kalanka en de Changabang (Garhwal Himalaya, India) door. Dat ze ruim 1600 meter verticaal boven ons uittorenen zien we niet. Onze wereld beperkt zich tot de lichtbundel van onze hoofdlampjes. De koude dringt langzaam door tot mijn voeten. Ik registreer dat ze gevoelloos worden. “Beweeg je tenen”, fluister ik mezelf toe.
We houden onze wereld zo klein mogelijk. Om niet geïntimideerd te raken door de berg aan wie we ons willen meten. We volgen onze droom. Onze passie brengt ons naar het einde van de wereld. Naar een wereld waar we niet thuis horen. Naar de extremen van hoogte, grillige weersomstandigheden en het onbekende. We weten niet of we de top halen. Wel dat we gedreven zijn. Tot op het bot. Je kunt hier nooit winnen. De berg laat je toe, of niet. Des te meer geniet je van de kleine momenten. Het delen van een kop lauwe thee. Koude, gevoelloze tenen. De volgende stap in het ongewisse.
Als de schemer zich terugtrekt zie ik het warme zonlicht op de Dunagiri (7066m). Ik weet waarom ik hier ben.
– Melvin –
Alpinist Andreas Amons op de Bagnini glacier, ca 5200 meter hoogte.
Dunagiri in het eerste zonlicht. Garhwal Himalaya, India.
